Polecamy

Autor książki Nicholas Carr pokazuje, jak media opanowują naszą rzeczywistość. Poniżej umieszczam wybrane fragmenty książki, by zachęciły Państwa do lektury.

" W ciągu dnia większość z nas, którzy mamy dostęp do interentu, spędza co najmniej kilka godzin online, w tym czasie zaś na ogół raz po raz powtarzamy te same lub podobne czynności - zazwyczaj bardzo szybko i często w reakcji na bodźce płynące z ekranu albo z głośnika. (...) Stukamy w klawiaturę, poruszamy myszą, klikamy jej lewy i prawy przycisk, kręcimy rolką. (...) Gdy wykonujemy te czynności, nieprzerwany strumień bodźców płynie płynie z internetu prosto do naszej kory wzrokowej, somatosensorycznej i słuchowej. Częśc doznań dociera więc do nas poprzez ręce i palce, gdy klikamy i przewijamy, naciskamy i dotykamy. Nie brakuje sygnałów dźwiękowych trafiających do nas za pośrednictwem uszu. Istnieje także oczywiście całe mnóstwo bodźców wzrokowych, które przecinają naszą siatkówkę, gdy przemieszczamy się po wirtualnym świecie: są to nie tylko bezustannie się zmieniające teksty, obrazy, nagrania wideo, lecz takżę hiperlinki wyróżnione za pomocą podkreślenia lub kolory, kursory, wirtualne przyciski, które kuszą, by kliknąć. (...) Internet angażuje wszystkie nasze zmysły i to jednocześnie."

"Informacje wpływające do pamięci roboczej nazywają się obciążeniem poznawczym. Gdy przekracza ono zdolności naszego umysłu do przechowywania i przetwarzania informacji, nie jesteśmy już w stanie zachować otrzymanych wiadomości ani połączyć z tym, co już znajduje się w naszej pamięci długotrwałej - nie jesteśmy w stanie przełożyć nowo zdobytych danych na schematy poznawcze. Cierpi na tym nasza zdolność uczenia się, zaś rozumienie staje się powierzchowne.Ponieważ nasza zdolność koncentracji rownież zależy od pamięci roboczej - "musimy pamiętać, na czym mamy się skupiać" - wysokie obciążenie poznawcze potęguje rozproszenie, którego doświadczamy w danym momencie."

Źródło: Nicholas Carr "Płytki umysł. Jak internet wpływa na nasz mózg", wyd. HELION.